پیغام های غنی سازی 20 درصدی ایران - مجله سرگرمی

با این حال، اینطور به نظر می رسد که اقدام جدید ایران در انجام غنی سازی 20 درصدی، که از سال 2015 و پس از امضای توافق برجام، در نوع خود بی سابقه بوده، حامل پیام ها و سیگنال هایی جدی است که تهران سعی دارد آن ها را به طرف های غربی ارسال کند و شروع شدن فصل جدیدی از دیپلماسی هسته ای کشورمان در مواجهه با کشور های غربی را خبر دهد.

در این راستا، به بعضی پیام های اصلی که جمهوری اسلامی ایران سعی دارد به وسیله ازسرگیری غنی سازی 20 درصدی، به طرف های غربی مخابره کند، می توان اشاره نمود:

ایران و مقابله با سیاست وقت کشی و بی تعهدی اروپا و آمریکا

قدرت های غربی از زمان امضای توافق هسته ای برجام در سال 2015، بار ها و بار ها و به طرق مختلف، این توافق را چه در قالب روح و چه متنِ صریح آن نقض نموده اند. در وهله اول، پس از روی کار آمدن دولت جمهوریخواهِ دونالد ترامپ در سال 2016، وی که برجام را همیشه بدترین توافق در کل تاریخ آمریکا ارززیابی می کرد، در نهایت کشورش را در سال 2018 از این توافق، به صورت یکجانبه خارج و تحریم های گسترده ای را علیه ایران وضع کرد و در ادامه راه، کشور های عضو تروئیکای اروپایی (آلمان، فرانسه و بریتانیا)، با بهانه قرار دادنِ آمریکا و اشاره به این نکته که بخش اعظمی از فعالیت های مالی آن ها با موضوع و نقش آفرینی موثر واشنگتن انجام می گردد، از عمل به تعهدات برجامی خود طفره رفتند. در ادامه راه نیز، اروپایی ها پس از پیروزی بایدن در انتخابات 2020 آمریکا، در چرخشی عجیب، احساس خطر نموده و از آن موقع تا به امروز، بار ها و بار ها در موضع گیری های خود، تحرکات هسته ای ایران را مورد انتقاد قرار داده و سعی نموده اند تا به هر نحو ممکن، ایران را در به اصطلاح نقض برجام، مقصر نشان داده و وزن سهم خواهی های احتمالی خود در هرگونه مذاکره آینده با تهران را افزایش دهند.

با این همه، اقدام اخیر ایران در ازسرگیری غنی سازی 20 درصدی، پیامی روشن به اروپا و آمریکا بود که هر دو گروه باید سیاست های مبهم و مقطعی خود را کنار بگذارند و به طور صریح و شفاف در خصوص پرونده اتمی ایران، موضع گیری نمایند. در واقع، اقدام ایران را می توان هشداری مستقیم علیه قدرت های غربی و سیاست های نادرست آن ها در پشت پا زدن به تعهدات برجامی و یا وقت کشی در عمل به انجام تعهداتشان دانست. امری که از موضعی فعال انجام می گردد و می خواهد به غرب این پیام را برساند که هرگونه اقدام مخرب و بی تعهدی هسته ای آن (در مساله ایران)، تبعات بسیار گزافی را برایش به دنبال خواهد داشت.

ایران و ارسال سیگنال به تیم امنیت ملی و سیاست خارجی بایدن

ایران مدت هاست که در مقابل بدعهدی های طرف های غربی در زمینه اجرای تعهدات برجامیشان، سیاست خویشتنداری و صبر در پیش گرفته است تا ضمن نشان دادن تعهد کامل خود به توافق برجام، به مثابه چهره ای تنش زا در عرصه معادلات بین المللی معرفی نگردد. ایران حتی در این دوران، تحریم های گسترده بین المللی و خسارات آن ها بر پیکره اقتصاد خود را نیز پذیرفته و سعی داشته تا به طرق دیپلماتیک و حقوقی، منافعش را از توافق برجام استیفا کند.

با این حال، قدرت های غربی بعضا این رویکرد ایران را به مثابه ضعف این کشور ارزیابی نموده و در مواردی حتی درخواست های زیاده خواهانه ای نظیر گسترش دامنه بازرسی های هسته ای و حتی ضرورت گسترش مذاکرات با تهران به مسائلی نظیر توان موشکی و حضور منطقه ای این کشور را نیز مطرح نموده اند. در این راستا، اقدام اخیر ایران در افزایش ظرفیت غنی سازی خود به 20 درصد، به طور خاص، سیگنالی قوی از سوی این کشور برای دولت جدید آمریکا به ریاست جمهوری جو بایدن و تیم امنیت ملی و سیاست خارجی آن است.

این مساله مخصوصا از آن جهت حائز اهمیت است که در روز های اخیر به کرات شاهد بوده ایم که افرادی نظیر آنتونی بلینکن وزیر خارجه دولت بایدن و یا مشاور امنیت ملی او جک سالیوان، بر این نکته تاکید داشته اند که بازگشت آمریکا به توافق برجام، مشروط به مذاکره ایران در خصوص مسائلی نظیر توان موشکی این کشور است. در این راستا، تهران با غنی سازی 20 درصدی به دولت بایدن به نوعی این پیام را داده که دیگر زمانی برای طرح ادعا های جدید نیست و اگر دولت جدیدی آمریکا نیز بخواهد با ایران غیرسازنده برخورد کند، باید منتظر جواب های قاطع تهران باشد. از سویی، ایران با این اقدام خود، عملا به تیم امنیت ملی و سیاست خارجی بایدن این پیام را داده که زمانی نامحدود برای بازگشت به تعهدات برجامیشان و منتفع ساختن ایران از مزایایی که باید در چهارچوب برجام از آن ها برخوردار باشد، ندارند. بلکه بر عکس، تعلل آن ها در این زمینه، می تواند تبعات سنگینی برایشان به دنبال داشته باشد و مذاکره مجدد با ایران را به دلیل پیشروی های هسته ای این کشور، سخت تر کند.

ایران و اتخاذ سیاست واقع گرایانه در مساله هسته ای

متاسفانه معادلات بین المللی در دنیا کنونی، تا حد زیادی تحت تاثیر آرا و متفکران نظریه واقع گرایی روابط بین الملل است. این دسته از اندیشمندان بر این باورند که عرصه روابط بین الملل، همچون یک جنگل است که به دلیل نبودِ یک قدرت برتر در آن، بازیگران و کشور های قدرتمندتر، خود به جای قانون می نشینند و هر آنچه می خواهند انجام می دهند. در یکچنین دنیای، بقا، فقط و فقط مختص قدرتمندترین بازیگرهاست.

در این راستا، ایران نیز که همیشه هدفِ سیاست های واقع گرایانه رقبای منطقه ای و قدرت های غربی بوده است، در شرایط فعلی سعی دارد با نشان دادن قدرتمندی و توان خود به طرف های خارجی در بحث هسته ای، عملا این پیام را به آن ها برساند که باور آن ها مبنی بر ضعف جمهوری اسلامی ایران و محیا بودن شرایط برای اخذ امتیازات گوناگون از این کشور، کاملا غلط است و تهران نیز به نوبه خود، گزینه های مختلفی جهت پیگیری منافعش دارد.

در این چهارچوب، ایران سعی می نماید تا از درِ قدرت با طرف های غربی برخورد کند تا از این طریق به آن ها بفهماند که در جنگلِ پرآشوب روابط بین الملل، ایران نیز به مثابه یک قدرت منطقه ای، بازیگری دست و پا بسته نیست و طرف های خارجی در تعامل با این کشور، باید محترمانه رفتار نموده و حقوق و منافع آن را نیز به رسمیت بشناسند. در غیر اینصورت، آن ها باید خود را آماده پرداخت بهایی گزاف نمایند. اتخاذ یکچنین رویکردی، در برابر قدرت های غربی که خود بانیان آشوب و زورگویی در عرصه روابط بین الملل هستند، نه تنها لازم، بلکه تاریخ نشان داده کاملا مفید هم است.

8sharj.ir: تور رم: گردش در اروپای باستانی

parisro.ir: تور پاریس: دیدار از زیباترین شهر اروپا و کشور فرانسه